Wachten duurt een eeuwigheid

Wat een genot om naar Imana uit Eritrea te kijken. Bij alles gebruikt ze haar handen. Ook haar stem vliegt soms naar gevaarlijke hoogtes. Ondanks haar trieste levensverhaal kan ze nu weer voluit lachen. Maar de spanning is nog niet geweken.
Al acht jaar lang heeft Imana haar kinderen niet gezien. Zelf is ze uit Eritrea vertrokken om in het buurland te werken voor de kost. Al het geld stuurde ze naar haar moeder, die voor haar kinderen zorgde. Twee jaar geleden is ze de hopeloze situatie ontvlucht. Met verschillende mensensmokkelaars kwam ze uiteindelijk in Nederland. Het wachten is nu op haar drie kinderen en echtgenoot. Nu ze zeker weet dat ze naar Nederland komen, kan ze gerustgesteld wachten. Haar verhaal is een boek waard.