Na acht jaar eindelijk herenigd
Imana is twee jaar geleden via Italië uit Soedan gevlucht. Tijdens deze gevaarlijke tocht verliest ze zelfs haar ongeboren vrucht. In Nederland krijgt ze een status, waarna ze met vier andere gevluchte vrouwen in één huis woont. Na de dood van haar man en vader moest Imana in Soedan gaan werken om de kost voor het gezin te verdienen. Haar kinderen zijn dan 1, 5 en 6 jaar oud. Het geld stuurde ze naar haar moeder in Eritrea die voor de kinderen Jamal, Munir en Salman zorgt. De situatie lijkt uitzichtloos, waarna Imana besluit naar Europa te vluchten.
Lahouaria, zelf ook ooit nieuw in Nederland, die zich het lot van Imana aantrekt, gaat vol in de lange procedures om de kinderen en Imana’s nieuwe man naar Nederland te krijgen. Dat lukt met grote inspanning van Vluchtelingenwerk na twee jaar. Een mensensmokkelaar heeft de drie kinderen vanuit Eritrea naar Soedan gesmokkeld. Dagenlang zit Imana in spanning of dit lukt. Daarna volgt opnieuw een spannende periode of haar nieuwe man met de drie kinderen Soedan legaal mag verlaten. Dat lukt wonderwel. Heel Schiphol huilde toen eindelijk de drie kinderen en Imana’s nieuwe man arriveerden. Een gelukkige tien dagen mogen ze van elkaar genieten, waarna de kinderen en man verplicht naar Ter Apel moeten om zich in Nederland te registreren. Het afscheid daar is hartverscheurend. Binnen enkele dagen blijkt haar nieuwe man te zijn vertrokken. Hij heeft Imana als dekmantel gebruikt om naar Europa te komen. In shock realiseert Imana zich dat ze alleen voor de kinderen moet zorgen. Een nieuw gezinsleven met haar nieuwe man bleek een utopie. Vol zelfvertrouwen pakt ze haar leven op om de drie kinderen een welvarender leven te geven. Na een tijdelijke opvang in een AZC krijgen ze een eigen woning. Binnen een dag gaan de kinderen naar de Internationale Schakelklas. Hun hele leven hebben de jongens buiten gevoetbald. Ze maken dan ook een flitsende start op de plaatselijke voetbalclub.
Een gezinshereniging met haar moeder, die uit Eritrea heeft moeten vluchten, zit er voorlopig niet in. Maar wat is Imana gelukkig nu ze eindelijk in vrede met haar drie kinderen in Nederland woont.